نادیا زکالوند: وقتی در هوا بیش از حد مونوکسید کربن منتشر شود، گلبول‌های قرمز خون، جای خود را به مونوکسید کربن می‌دهند و بافت‌های بدن صدمه دیده و از بین می‌روند. مونوکسید کربن که بی‌رنگ و بی‌بو و بدون طعم است، از سوزاندن سوخت‌های مختلف همچون گاز، چوب، پروپان یا زغال چوب تولید می‌شود. وسایل گرمایشی هم که به‌خوبی نمی‌سوزند و درضمن در محیطی بسته و بدون تهویه مناسب قرار دارند، موجب افزایش مونوکسید کربن در هوا می‌شوند.
علایم ابتلا به مسمومیت مونوکسید کربن
مونوکسید کربن بیش از هرچیزی به مغز و قلب فرد مسموم صدمه می‌زند. درضمن قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض گاز مونوکسید کربن از خود علایمی شبیه آنفلوآنزای بدون تب نشان می‌دهد.
از علایم واضح این مسمومیت باید به موارد زیر اشاره کرد:
سردرد، ضعف، گیجی، تهوع یا استفراغ، تنگی‌نفس، سرگیجه، تاری دید، خواب‌آلودگی، از دست دادن کنترل عضلانی و بیهوشی
درمان فرد مسموم با گاز مونوکسید کربن
فردی را که در معرض گاز مونوکسید کربن قرار گرفته است باید به‌سرعت در هوای تازه قرار داد. سپس بدون معطلی با اورژانس تماس گرفته و او را به بیمارستان رساند.
در بیمارستان درمان‌های زیر انجام می‌شود:
* تنفس اکسیژن خالص در اورژانس
در بیمارستان با استفاده از ماسک اکسیژن که روی بینی و دهان بیمار قرار می‌گیرد، به او اکسیژن خالص داده می‌شود. درضمن به افرادی که نمی‌توانند به‌خوبی نفس بکشند، دستگاه تنفس مصنوعی (ونتیلاتور) متصل می‌کنند.
* درمان در اتاقک اکسیژن
در این درمان که به آن درمان با اکسیژن پرفشار هم گفته می‌شود، فرد مسموم را برای مدتی مشخص درون اتاقکی قرار می‌دهند که فشار اکسیژن در آن ۲ تا ۳ برابر معمولی است. بدین‌ترتیب به‌سرعت مونوکسید کربن از خون تخلیه شده و اکسیژن تازه جای آن را می‌گیرد. با این روش جلوی صدمات بیشتر به مغز و قلب گرفته می‌شود.
برخی از عوارض پایدار مونوکسید کربن
برخی از افراد که دچار صدمات مغز و سیستم عصبی شده‌اند ممکن است حتی پس از درمان و رهایی از مرگ، دچار عوارض پایدار این مسمومیت، شامل از دست دادن حافظه، تغییرات در شخصیت و مشکل در حرکت شوند. این عوارض معمولا در افرادی که بیهوش شده بودند یا افراد مسن‌تر دیده می‌شود.
گاز مونوکسید کربن بسیار خطرناک است و اگر افراد هنگام خواب این گاز را استنشاق کنند، ممکن است پیش از اینکه متوجه مشکلی شوند، جان خود را از دست بدهند.
منبع:
