به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، آیت الله محسن غرویاندر گفت وگویی به آسیب شناسی تبلیغ دینی پرداخته که خلاصه اظهارات وی را در زیر می خوانید:

• حوزه تبلیغات ما در سالیان اخیر گسترده شده و به همین دلیل باید وسعت جهانی را برای تبلیغات در برنامه های حوزه در نظر بگیریم. ما باید مبلغ انقلاب اسلامی در کل جهان باشیم. تبلیغ در حد روستا و شهر نباید مدنظر باشد البته باید در نقاط مختلف کشور مبلغ داشته باشیم اما در این حدّ نباید متوقف شویم.

مبلغ باید مسلط به زبان های زنده دنیا باشد

• کسی که قدم در راه تبلیغ و ترویج دین می گذارد باید به زبان های زنده و رایج دنیا مسلط باشد. اخیرا کتاب منطق بنده به زبان سواحیلی ترجمه شد، بسیاری از طلاب تانزانیایی گفتند که «با ترجمه این کتاب، علم منطق وارد کشورهای به زبان سواحیلی شده است.»

امروز تبلیغ در منبررفتن خلاصه نمی شود

• ما باید قدرت استفاده از منابع خارجی را برای مبلغان فراهم کنیم یعنی مبلغین ما باید مترجم خوبی باشند و بتوانند منابع مفید را از کشورهای آلمانی زبان، فرانسوی زبان و غیره ترجمه کرده و منتقل کنند و از طرف دیگر، بتوانند منابع فارسی را هم به زبان مقصد ترجمه کنند. تبلیغ امروز در منبر رفتن خلاصه نمی شود بلکه تبلیغ از طریق صداوسیما، مقاله، کتابت صورت می گیرد. مبلغ نباید سخنران خوبی باشد بلکه باید نویسنده خوبی باشد و به زبان روز بنویسد تا مردم به قلم او جذب شوند.
  ما حتی باید در شاخه های هنر هم باید برنامه تبلیغی داشته باشیم تا با زبان هنر و ابزار هنری بتوانیم فرهنگ خود را تبلیغ کنیم.

سخنان ما نباید مصرف درون دینی داشته باشد

• مبلغ موفق باید «متحرّی» حقیقت باشد یعنی حرف هایی مطابق با حقیقت بزند تا گوش های جهان بشنوند. حرف های ما نباید مصرف درون دینی داشته باشند بلکه باید در سطح بین المللی برون دینی باشند و در فلسفه، کلام جدید، مباحث اعتقادی، حقوقی و تمام رشته ها حرف برای گفتن داشته باشیم.

دروس فعلی برای تبلیغ مبلغ بویژه در عرصه بین الملل کفایت نمی کند

• به هیچ وجه نباید به دروس فعلی قانع باشیم. به یاد دارم زمانی که آیت الله مصباح یزدی در موسسه راه حق بودند، بیش از ۵۰ استاد دانشگاهی داشتیم که برای ما درسهای فراتر از دروس حوزه در موضوعات مختلف حقوق، جامعه شناسی، روانشناسی و سیاسی تدریس می کردند. این نشان دهنده آن است که فقه و اصول و فلسفه در حوزه کفایت نمی کند، ما باید حرف های روز را از زبان دانشگاهیان بشنویم چون آنها به متون غیرفارسی مسلط هستند و منابع زیادی در اختیار دارند بنابراین دروس حوزوی به هیچ وجه برای تربیت مبلغ در سطح بالا و بویژه بین المللی کفایت نمی کند.
• مدیر فعلی حوزه های علمیه فکر خوب و بازی دارند و فقه های معاصر را توسعه دادند و در حدود ۱۰۰ شاخه اضافه کردند. اساتید، طلاب را تشویق به برداشتن این دروس می کنند که کار خوبی است. همین مساله باید در «زبان» هم اتفاق بیفتد و زبان انگلیسی، فرانسه، اردو، ژاپنی به رشته های درسی اضافه شود بویژه کسانی که می خواهند مبلغ خارج از کشور باشند. والا اگر «زباندان» نباشیم، به قول حضرت آیت الله جوادی آملی یک مبلغ کر، کور و لال خواهیم بود.

مبلغان با مردم اینگونه رفتار کنند

• طلاب در سفرهای تبلیغی باید آداب ظاهری را حفظ کنند، خوش بیان، خوش لباس، آراسته، تمیز و مرتب باشند. اگر «علم» و «اخلاق» در یک مبلغ بالا باشد، مردم به سمت او جذب خواهند شد.
• مبلغ باید با مردم خوش برخورد و نرمخو باشد، به مردم احترام بگذارد، در برابر آنها خاضع باشد، برای مردم ارزش قائل شود بویژه برای کودکان، نوجوانان و جوانان، و با لبخند با آنها سخن بگوید.

برخی مبلغان ما در حدّ «پادوی» یک حزب عمل می کنند

• ذات مسائل سیاسی، اختلافی است یعنی در مسائل سیاسی، علما ، احزاب و گروه ها اختلاف نظر دارند. در مسائل سیاسی، مشترکات کلی داریم که مبلغان آن کلیات مشترک را باید مطرح کنند اما مواردی که جناحی و گروهی است به دلیل آن که تعیین مصداق آن سخت است، موجب اختلاف می شود. عالم و مبلغی که وارد این مسائل بشود، خود، عامل «تفرقه» می شود.
• مراکز تبلیغی ما بیشتر، تکایا، مساجد و هیئت های مذهبی هستند و مردم در پرتو دین و قرآن جذب می شوند، حالا اگر ما رفتیم و با حرف هایمان آنها را پراکنده کردیم، ضدّ تبلیغ عمل کرده ایم.
• مبلغان اگر علاقه به ورود مباحث گروهی و حزبی دارند، می توانند درون اتاق حزبی خود رفته و آنجا بحث کنند. طرح این مباحث در صداوسیما و تفرقه افکنی ضد تبلیغ دین است و مبلغ نباید باعث تفرقه شود. متاسفانه این رویکرد تاکنون رعایت نشده است و برخی مبلغان ما در حدّ «پادوی» یک حزب عمل می کنند و این سبب بروز اختلاف بین مردم و درنهایت، منجر به تضعیف دین می شود. الان مبلغ باید دنبال وفاق ملی باشد.