به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، روایتی در کتاب بحارالأنوار، جلد۷۵، صفحه ۳۳۸ آمده است که ( امام رضا علیه السلام) می‌فرمایند:

وَ قَالَ الْفُضَیْلُ بْنُ یَسَارٍ سَأَلْتُ الرِّضَا (ع) … وَ سُئِلَ عَنْ خِیَارِ الْعِبَادِ فَقَالَ (ع) الَّذِینَ إِذَا أَحْسَنُوا اسْتَبْشَرُوا وَ إِذَا أَسَاءُوا اسْتَغْفَرُوا وَ إِذَا أُعْطُوا شَکَرُوا وَ إِذَا ابْتُلُوا صَبَرُوا وَ إِذَا غَضِبُوا عَفَوْا.

بهترین بندگان خداوند کسانی هستند که هرگاه کار خوب و عمل نیکی انجام دهند، خوشحال و مسرور می شوند. هرگاه که گناه و عمل زشتی مرتکب شوند، از خداوند سبحان طلب بخشش کرده و استغفار می نمایند. هنگامی که از سوی خداوند لطف و عنایت و نعمتی با آن ها داده می شود، شکر و سپاس خداوند را می کنند و آن هنگام که به بلا و مصیبتی دچار می شوند، صبر می کنند. هرگاه که به هر دلیلی از شخصی غضبناک و خشمگین می شوند، گذشت کرده و او را می بخشند.

شرح این حدیث را بر اساس درس‌های آیت الله آقامجتبی تهرانی در زیر بخوانید:

اَعُوذُ بِالله مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ. بِسمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیمِ

روایتی نقل شده است از امام هشتم صلوات الله علیه، دارد از حضرت سوال کردند، در بین بندگان، چه کسانی هستند که بنده خوبی است. در بین بندگان، بنده خوبی است برای ما تعریف بفرمایید.

«فَقالَ عَلَیهِ السَّلامُ اَلَّذینَ اِذا اَحسَنُوا أَستَبشِروُا» آن کسانی را که اگر کار نیک کردند، شامان شوند و شادمانی بر محور توفیق الهی است که خداوند به من این عنایت را فرمود، که این کار خوب و خیر و عمل شایسته را انجام داده ام.

«وَ اِذا اَسائُوا اِستَغفِروُا » اگر نعوذبالله لغزشی از او سر زد و خطایی کرد، عمل ناشایستی انجام داد طلب پوزش می کند از خداوند. اول: کار خوب انجام داد، در آنجا شادمان می شود که خداوند توفیق داد که کار خوب انجام دهد، از این طرف هم کار شیطان است، شیطان فریبش داده است و عمل زشت را انجام داده است. در اینجا از خداوند طلب پوزش می کند، استغفار می کند.

«وَ اِذا اُعطوُا شَکَروُا» آنگاه که به آنها نعمتی عنایت می شود، شکرگذار خداوند هستند، نه اینکه خداوند یادش برود، نعمت که به دستش می رسد از خداوند تشکر می کند، سپاس می گوید خداوند را.

« وَ اِذَا ابتَلَوا صَبَرُوا» اگر گرفتاری پیدا بکند، جزع و فزع نمی کند بلکه شکیبایی دارد، صبر می کند، نعوذبالله زبان به شکوه از خداوند نمی گشاید.

«وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا » اگر خشمگین بشوند نه برای خدا برای خودشان، ما یک خشم مقدس داریم و یک غیر مقدس داریم. خشم مقدس این است که انسان به خاطر خداوند خشمگین بشود، اما اگر برای خودش خشمگین بشود این نامقدس است. در رابطه با خودم، توهین به من شود، عصبانی شوم؟، به طور مثال، نه. آنگاه که خشمگین می شوند، این ها عفو می کنند؛ به دنبال انتقام جویی از طرف مقابل نیستند.

پنج تا خصوصیات را امام هشتم برشماردند. پنج تا خصوصیت، کار خوب کرد، شادمان بشود، خداوند توفیقت بدهد، نعوذبالله کار ناشایستی کرد استغفار می کند، از خداوند پوزش می طلبد، نعمتی به او رسید از خداوند تشکر می کند، گرفتاری پیدا کرد صبر می کند، شکوه نمی کند از خداوند. از این سو هم اگر در رابطه با خودش خشمگین شود، عفو می کند طرف مقابل را و گذشت می کند.