به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشست «مسأله جزایر» سیزدهم آذرماه در خبرآنلاین برگزار شد. در بخشی از این نشست کارشناسان به پرسش «آیا روحانیون و روشنفکران در هنگام جدایی بحرین سکوت کردند؟» پاسخ دادند.
تفرشی: روشنفکران ایران، روحانیون ایرانی، ملیون ایرانی، چپ‌های ایرانی هیچ‌کدام از مواضع ایران در مورد بحرین طرفداری نکردند الا شمار قلیلی از پان‌ایرانیست‌ها در مجلس. تقریبا از روحانیون هیچ صدایی برنیامد، از چپ‌ها همین‌طور، از ملیون نیز به‌ندرت.
قاجار: این به معنای این نبوده که مسئله‌ی بحرین برای ما هیچ‌گاه مسئله‌ی ملی نبوده باشد. مسئله‌ی ملی بوده است. ما در زمان قاجاریه یا در آغاز رضاشاه می‌بینیم که روی این مسئله حساسیت وجود داشته، برای نمونه آقای تیمورتاش با کلایو (سفیر وقت بریتانیا) که صحبت می‌کند، هم راجع به بحرین و هم راجع به جزایر بوده است: «دولت ایران هرگز نمی‌تواند بحرین و جزایر را رها کند زیرا مورد بازخواست و انتقاد شدید مردم واقع خواهد شد که چرا چنین سرزمین بسیار بااهمیتی را رها ساخته است.» بعد در دهه‌ی ۱۳۲۰ باز بحرین موضوع مهمی بوده است… در طی ۲۸ ماه دولت دکتر مصدق نیز بحرین موضع روز بوده. یکی از مواردی که به دکتر فاطمی اعتراض می‌کنند، بر سر همین است؛ سوالی در مجلس مطرح می‌شود (فکر می‌کنم) از جانب زهری که تو چرا در عراق در جلسه‌ای شرکت کردی که نماینده‌ی بحرین هم بوده است؟… ولی در بین روحانیت تنها کسی که من دیدم نظر داشته مرحوم آیت‌الله صادق روحانی بوده که بعد از انقلاب هم این موضوع را مطرح می‌کند… که باعث می‌شود یک آشوبی هم آن‌جا برپا شود که دولت موقت می‌گوید این نظر شخصی آقای روحانی است.
۲۵۹
