رسول سلیمی: از نظر مردم سوریه، پرچم این کشور به عنوان نماد استقامت و وحدت، ریشه در تاریخ پیچیده این کشور دارد. طراحی آن چیزی بیش از مجموعه ای از رنگ ها و روایتی از تغییرات سیاسی، هویت فرهنگی و احساسات میهن پرستانه در این کشور است.
طراحی پرچم که ریشه آن به قرن بیستم باز می گردد، برای اولین بار پس از استقلال سوریه از قیمومیت فرانسه در سال ۱۹۴۶ به تصویب رسید. دارای سه نوار افقی مساوی سبز، سفید و سیاه بود که سه ستاره پنج پر قرمز نماد گروه های مذهبی اصلی کشور در آن زمان بر آن نقش بسته بود.
طرح اولیه پرچم سوریه از پرچم آزادیبخش اعراب الهام گرفته بود که در طول انقلاب اعراب علیه حکومت عثمانی مورد استفاده قرار گرفت و به تاسیس کشورهای مختلف بعد از فروپاشی عثمانی منجر شد. رنگ های پرچم نشان دهنده فضیلت هایی است که عمیقا با تاریخ اعراب عجین شده است. سبز برای امید و باروری، سفید برای صلح، سیاه برای مبارزه، و قرمز برای شجاعت و فداکاری.
در طول سال ها، زمانی که سوریه دستخوش کودتاها و تغییرات سیاسی مختلفی شد، طراحی پرچم به گونه ای تکامل یافت که انتقال معانی تغییرات تاریخی و هویتی را منعکس کند. در سال ۱۹۵۸، زمانی که سوریه با مصر ادغام شد و جمهوری متحد عربی را تشکیل داد، نسخه ای با دو ستاره سبز معرفی شد که نمادی از اتحاد بین دو ملت بود.
پس از انحلال اتحادیه در سال ۱۹۶۱، سوریه طرح دو ستاره را تا سال ۱۹۶۳ حفظ کرد، زمانی که نسخه تک ستاره توسط دولت بعث سوریه پذیرفته شد که نشان دهنده ناسیونالیسم عرب بود. بعدها پرچم با سه ستاره در سال ۱۹۸۰ مورد استفاده قرار گرفت و این سه ستاره را به معنای فراگیری و همبستگی تعریف کردند.
تاریخ پرچم سوریه نمادی از تمایل این کشور برای تعیین سرنوشت و مبارزه مداوم آن برای یک تشکیل هویت ملی واحد است. سوری ها، چه در داخل کشور و چه خارج از کشور، پرچم را به عنوان چراغ امید و یادآور میراث مشترک خود به اهتزاز در می آورند. این به عنوان شاهدی ماندگار بر استقامت یک ملت و مردم آن، علیرغم تحولات سیاسی و اجتماعی، است که هدف مشترکی را دنبال می کند.
معنی پشت رنگ ها و طراحی
از سوی دیگر پرچم سوریه از اهمیت تاریخی برخوردار است که در رنگ ها و طرح آن هویداست. هر رنگ و عنصر از هویت کشور و اصولی که برای تجسم آن تلاش می کند صحبت می کند. نسخه فعلی پرچم، که دارای سه رنگ افقی قرمز، سفید و سیاه با دو ستاره سبز است، که هر نماد معنای خاصی دارد.
نوار قرمز روی پرچم نشان دهنده خونی است که برای آزادی سوریه و شجاعت مردم آن فدا شده است. این یادآور مبارزات ملت برای استقلال و جان های از دست رفته در پیگیری تعیین سرنوشت است. رنگ قرمز همچنین اشاره ای به سلسله تاریخی هاشمی و نقش آنها در شورش اعراب علیه حکومت عثمانی است که خون های بسیاری دادند.
نوار سفید پرچم نماد صلح و آینده ای روشن است. سفید منعکس کننده آرمان های ملتی است که پس از دوره های آشفتگی و درگیری در آرزوی آرامش است. امید به دوره ای که در آن سوری ها بتوانند بدون سایه ناملایمات شکوفا شوند.
نوار سیاه نشان دهنده ظلم و ستم است، به ویژه دوران اشغال عثمانی قبل از آزادی سوریه که رنگ سیاه را با نماد سرکوب مردم نشان می دهد. سیاه همچنین نشان دهنده سرپیچی مردم سوریه، مقاومت آنها در برابر تلاش برای سرکوب هویت و خودمختاری آنها و تلاش برای رهایی از هر دیکتاتوری است که می خواهد از آنها بهره برداری کند.
در قلب پرچم، دو ستاره سبز نشان دهنده وحدت و امید است. در ابتدا، این ستارگان نشان دهنده اتحاد سوریه و مصر در جمهوری متحد عربی بودند. اما امروزه آنها همچنان به عنوان نماد تعهد کشور به وحدت و همبستگی اعراب است. علاوه بر این، دو ستاره سبز روی پرچم با نماد اتحاد اولیه سوریه با مصر و بعدا با عراق، که شامل یک وحدت پان عربی گسترده تر است، اهمیت تاریخی دارند. این جنبه از طراحی به دامن زدن به ناسیونالیسم کمک کرده است که نه تنها سوریه محور است، بلکه منعکس کننده هویت بزرگ تر عرب است.
سبز همچنین رنگی مهم در اسلام است که با ایمان بسیاری از سوری ها طنین انداز می شود و تجسم شکوفایی و رشد معنوی است.
به طور کلی، پرچم سوریه چیزی بیش از غرور ملی را منعکس می کند و برای مردم این کشور نمایانگر حافظه تاریخی، مبارزات و آرمان های مردمی است از روز استقلال روی خوش ندیدند و همیشه درگیر جنگ و کودتا بودند. رنگ های آن دارای معانی عمیقی است که با اخلاق سوریه و تلاش مداوم این کشور برای هماهنگی و حاکمیت گره خورده است. این طراحی ارتباط با گذشته را محکم می کند و در عین حال برای آنها مسیری به سوی آینده ای امیدوار کننده باز می کند.
اهمیت دو ستاره سبز
پرچم سوریه دارای دو ستاره سبز است که هر کدام وزن خود را در پس زمینه تاریخی و سیاسی کشور حمل می کنند. سبز، رنگی که با اسلام مرتبط است، نشان دهنده تأثیر این دین در فرهنگ و میراث سوریه است. طراحی ستارگان قابل توجه است. شکل پنج پر آنها به عنوان چراغ روشنایی ایستاده است، نقوشی که به طور گسترده در بسیاری از فرهنگ ها شناخته شده است و نماد دانش و نور است.
این ستارگان در میان نمادگرایی خود، با تسلط دولت های مختلف بر سوریه نیز مورد بحث و تغییر قرار گرفته اند و گاهی اوقات ستاره ها برای نشان دادن تغییرات ایدئولوژیک یا تغییرات سیاسی در داخل کشور اضافه یا حذف می شدند. طراحی دو ستاره نظام بشار اسد نشان دهنده وابستگی جمهوری او به ریشه های خود در جنبش ملی گرای عرب داشت.
چه آنکه پرچم نیروهای تحریرالشام با سه ستاره و رنگ قرمز نشان داده شده است. بررسی های تاریخی نشان می دهد پرچم اصلی سوریه که پس از استقلال در سال ۱۹۴۶ به تصویب رسید، دارای سه رنگ افقی سبز، سفید و سیاه بود که سه ستاره قرمز نشان دهنده سه منطقه جمهوری سوریه بود. با این حال، هنگامی که سوریه در سال ۱۹۵۸ جمهوری متحد عربی را با مصر تشکیل داد، دو ستاره سبز روی پرچم برای اولین بار در پس زمینه قرمز، سفید و سیاه ظاهر شدند و جایگزین ستاره های قرمز شدند. این نماد اتحاد بین دو کشور و آرمان های مشترک آنها بود.
در دهه های بعد، پرچم دستخوش تغییرات بیشتری شد. حضور کوتاه مدت فدراسیون جمهوری های عربی در دهه ۱۹۷۰، از جمله سوریه، مصر و لیبی، شاهد معرفی یک شاهین یا عقاب در گروه مرکزی بود که نماینده فدراسیون جدید بود. با این حال، فروپاشی این اتحادیه، باعث شد که سوریه به طرح قبلی خود بازگردد که بر حاکمیت و میراث خود در جهان عرب تأکید می کرد.
با وجود این تغییرات، پیکربندی قرمز، سفید، سیاه و سبز، در آرایش های مختلف، ثابت مانده است و هر رنگ عمیقا در روایت ناسیونالیستی عرب اهمیت دارد. طراحی این پرچم وقایع نگاری از اتحادهای تاریخی سوریه، تحولات داخلی و تغییرات ایدئولوژی آن است. در واقع، تکامل پرچم سوریه آینه ای از تاریخ این کشور است که نشان دهنده تلاش این کشور برای وحدت، آزادی و حاکمیت است.
این در حالی است که پرچم نیروهای تحریرالشام اگرچه شبیه پرچم فعلی سوریه است اما در چیدمان رنگ ها تفاوت دارد. پرچم شورشیان در بالا سبز، سفید در مرکز و سیاه در پایین و سه ستاره قرمز در وسط دارد. این طرح یک نسخه اصلاح شده از پرچمی است که برای اولین بار در سال ۱۹۳۲ پس از استقلال سوریه از فرانسه به تصویب رسید و اپوزیسیون بشاراسد نیز این پرچم را به عنوان نماد مقاومت و استقلال از دولت اسد انتخاب کردند.
۳۱۱۲۱۳
