آنچه این سخنان را پراهمیت معرفی می نماید تنها مفهوم و محتوای آن نیست بلکه عناصر زمان، مکان و بافتار آن نیز واجد دلایل مشخصی برای مهم تلقی کردن این موضع گیری است. محمد بن سلمان این سخنان را به عنوان ریاست نشست و در جلسه افتتاحیه و در حضور رهبران منطقه، از جمله عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر، رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه، ملک عبدالله پادشاه اردن، بشار اسد رئیس جمهور سوریه، شیخ تمیم بن حمد آل ثانی امیر قطر، محمود عباس رئیس حکومت خودگردان فلسطین و جمع کثیری از مقامات عالیرتبه سایر کشورهای عربی و اسلامی مطرح نمود. از نظر زمان نیز این سخنرانی در زمانی ایراد شد که خبر پیروزی دونالد ترامپ، دوست نزدیک پادشاهی عربستان، در آمریکا اعلام شده بود. نیازی به یادآوری نیست برخی تحلیل گران نزدیکی عربستان به ایران را به شکست ترامپ در انتخابات قبلی و سرخوردگی و ناامیدی مقامات عربستان از مواضع دولت دموکرات بایدن منتسب می نمودند و بر این اساس پیش بینی می کردند پیروزی ترامپ عربستان را از ایران بی نیاز و از این کشور دور نماید. علاوه بر این، دفاع ولیعهد عربستان از ایران در حالی مطرح گردید که ایران به رغم طرح درخواست برگزاری این نشست از حضور در آن در سطح سران امتناع نموده بود.
احتمالا بتوان این سخنان را اوج موضع گیری دوستانه عربستان نسبت به ایران و نزدیکی دو کشور در طول دوره ای بشمار آورد که از تجدید رابطه دو کشور با وساطت چین می گذرد. نشانه های چنین نزدیکی تنها به این سخنان محدود نمی شود؛ درست پیش از این نشست و برای اولین بار رئیس ستاد کل نیروهای مسلح عربستان، ارتشبد فیاض بن حامد الرویلی، در راس یک هیات عالیرتبه نظامی به ایران سفر نمود. این سفر نیز بلافاصله پس از پیروزی ترامپ و در حالی برگزار شد که برخی تحلیلگران این پیروزی را موجب کاهش علاقه عربستان به گسترش روابط با ایران و زمینه ساز چرخشی جدی در روابط تازه دو کشور قلمداد می نمودند. در واقع، عربستان با این سفر به ایران و طرفهای دیگر، به ویژه در کاخ سفید، اعلام نمود رابطه با ایران از اهمیتی برخوردار است که تحت تاثیر ریاست جمهوری ترامپ تغییر نخواهد کرد.
اهمیت واقعی این تحول از خلال مواضع مقامات و تحلیلگران اسرائیلی به خوبی قابل ارزیابی است. در این موضع گیریها، تحولات اخیر در روابط ایران و عربستان اخبار بد و نگران کننده ای برای تل آویو به حساب آمده است. همزمان برخی منابع صهیونیستی به دلیل این موضع گیریهای ایران پسندانه به عربستان تاختند و آن را به نفاق متهم نمودند. از مجموع این تحولات می توان نتیجه گیری نمود پس از احیای روابط ایران و عربستان تغییر مشخصی در مناسبات عربستان و اسرائیل به وقوع پیوسته و عربستان بطور مستمر و تدریجی از اسرائیل دور و به ایران نزدیک شده است. این امر در تحول مواضع عربستان نسبت به مسئله فلسطین نیز قابل ردیابی است؛ عربستان با صراحت تمام عادی سازی روابط با اسرائیل در غیاب تاسیس یک کشور فلسطینی را غیرممکن قلمداد نموده و در انتقادی بی سابقه اسرائیل را به نسل کشی «برادران فلسطینی» متهم نموده است. می توان نتیجه گیری نمود مواضع عربستان در قبال فلسطین در طول این مدت به تدریج قاطعتر و شفافتر شده است.
مواضع اخیر عربستان در قبال مسئله فلسطین، به رغم قوت نسبی آن، همچنان از مواضع افتخارآمیز عربستان در برابر این مسئله در دوره پادشاهی ملک فیصل فاصله دارد. عربستان در آن دوران رهبری کشورهای عربی را در مبارزه با اسرائیل به عهده داشت و توانسته بود کشورهای اسلامی را علیه اسرائیل بسیج و متحد نماید. تحریم نفتی آمریکا و حامیان غربی اسرائیل در جریان جنگ ۱۹۷۳ اعراب و اسرائیل از دستاوردهای مهم و ماندگار این پادشاه سعودی به حساب می آید. در عین حال، مواضع رهبری عربستان در قبال ایران و اسرائیل در روزهای اخیر، که ناظر به مصالح عالیه امت اسلامی است، را می توان یادآور جایگاه گذشته عربستان در جهان اسلام به حساب آورد و آن را شایسته تقدیر و تشکر دانست.
همچنین این فرصت، و مقاله تشکرآمیز، را فرصتی می داند تا از عملکرد و موضع برخی از رسانه های مرتبط با عربستان در قبال مسئله فلسطین و نبرد جاری میان اسرائیل و محور مقاومت انتقاد نموده و آن را مغایر مسیر مواضع رسمی این کشور قلمداد نماید. البته در مواردی، دولت عربستان به این موضوع توجه نشان داده و برای مثال یک مدیر شبکه ام بی سی را به همین دلیل از کار برکنار نموده است اما به نظر می رسد حل این مشکل در گرو تصمیماتی مسئولانه و قویتر است.
رویکرد العربیه به اخبار منطقه و تحولات تجاوز اسرائیل به لبنان و غزه نه تنها بسیاری را در لبنان، فلسطین و سایر کشورهای عضو محور مقاومت آزرده است بلکه در کشوری مانند الجزایر، که عضو محور مقاومت به حساب نمی آید، نیز اعتراضات شدیدی ایجاد کرده و دولت این کشور را مجبور نموده مجوز فعالیت این شبکه را لغو نماید. این دوگانگی و تفاوت در مواضع مثبت عربستان و مواضع بعضا منفی رسانه های نزدیک به این کشور (در قبال مقاومت) اینک به مهمترین زمینه و بهانه برای تخریب چهره عربستان در منطقه و تخطئه تحولات مثبت در سیاست فلسطینی این کشور بدل شده است.
