اگرچه تیم ملی فوتبال ایران به معنای واقعی کلمه شایسته رسیدن به فینال جام ملتهای ۱۹۹۶ بود ولی جانبداری جمال الغندور داور مصری در بازی نیمه نهایی مقابل عربستان موجب شد از رسیدن به فینال محروم شویم و اول دی ماه سال ۱۳۷۵ برای کسب عنوان سومی جام ملتهای آسیا ۱۹۹۶ به مصاف کویت برویم. حریفی قدیمی که سابقه رویارویی ما با آنها به بالغ بر ۴۶ سال برمیگردد.
در آن مسابقه مهرداد میناوند ملیپوش فقید کشورمان نمایش فوقالعادهای ارائه کرد و پاس فوقالعاده ارزشمندی به علی دایی داد تا او گل ما را وارد دروازه کویت کند. گلی که البته در شرایط بسیار خطرناکی زده شد و نزدیک بود گردن علی دایی به خاطر شیرجهای که زد، بشکند.
مسابقه در پایان وقت قانونی با تساوی یک بر یک خاتمه یافت و کار به ضربات پنالتی کشیده شد. در این ضیافت بر خلاف جدال نیمهنهایی ملیپوشان ما بهتر عمل کردند و البته احمدرضا عابدزاده سنگربان فراموشنشدنی آنزمان پرسپولیس هم نمایشی مثالزدنی ارائه کرد و دو ضربه کویتیها را گرفت تا تیم ملی کشورمان سوم شود و با کاپ سومی این مسابقات عکس یادگاری بگیرد.
هرچند که اگر کملطفی بازی نیمهنهایی نبود، ما قطعا به فینال میرسیدیم و میتوانستیم قهرمان آسیا شویم. میلان ماچالا سرمربی مشهور و اهل جمهوری چک که در آن مقطع هدایت کویت را بر عهده داشت، پس از پایان این مسابقات در مصاحبهای فراموشنشدنی گفت: عربستان توانست در فینال امارات میزبان را شکست بدهد و قهرمان شود اما به نظر من ایران قهرمان واقعی جام ۱۹۹۶ بود.
عنوانی که با هدایت محمد مایلیکهن به دست آمد و رکوردی جاودانه برای احمدرضا عابدزاده خلق کرد. عابدزاده تنها سنگربان ملیپوش تاریخ ایران است که با احتساب جام ملتهای ۱۹۸۸ توانسته در دو جدال ردهبندی این مسابقات برای ما پنالتی مهار کند و در مجموع با مهار ۷ ضربه پنالتی در این دو جام، نقش بسیار موثری در سوم شدن ایران در جامهای ۱۹۸۸ و ۱۹۹۶ داشته باشد.
