مسابقات جهانی کشتی آزاد و فرنگی ۲۰۲۳ امروز به پایان می‌رسد. سال قبل از المپیک همیشه سخت‌ترین سال است، همیشه ما ناکام بوده‌ایم اما این بار قهرمانان عنوان دار ما جوری شکست خوردند که مشخص بود از خودمان ضربه می‌خوریم نه از رقبا. یکی از بزرگترین مشکلات کشتی ما چه در آزاد و چه در فرنگی «مفت باختن» بود. کشتی‌گیران ما رقبای نامدار را اسیر خود می‌کردند اما در ثانیه‌های واپسین برتری و مسابقه را از دست داده و شکست می‌خوردیم.

هنوز داغ کشتی‌های آزاد و مفت بازی مجتبی گلیج و رحمان عموزاد در دل‌هایمان تازه بود که با شروع مسابقات فرنگی داستان تکرار شد. علی گرایی مثل سال قبل در همان کشتی اول باخت، آن هم ۵-۵ مساوی! دانیال سهرابی ابتدا ۷ امتیاز به علی ارسلان داد اما در خانه حریف ۷ امتیاز از قهرمان سال قبل جهان گرفت ولی ۷-۷ بازنده شد. او هم مثل گلیج چنان فشاری بر رقیب آورد که در مرحله بعد هیچ حرفی برای گفتن نداشت و خیلی راحت باخت تا نماینده ما حذف شود. اما این همه ماجرا نبود، محمد هادی ساروی قهرمان جهان و برنده برنز المپیک در واپسین ثانیه‌ها به حریف کوبایی باخت. مهدی محسن نژاد نیز اسیر همین بلا شد تا دو شانس مسلم فینال ما از دست برود.

در دو کشتی اول محمدرضا گرایی – قهرمان جهان و المپیک – همین ثانیه‌های آخر نزدیک بود کار دست ما بدهد. در کشتی اول برتری راحت را از دست داد و در کشتی دوم که چه در وقت اول و چه در وقت دوم فاصله به ۸ امتیاز رسید تا حریف ژاپنی با امتیاز عالی برنده شود اما بار اول صدای زنگ پایان باعث شد دو امتیاز آخر نادیده گرفته شود و بار دوم هم اعتراضات حسن رنگرز و شاید نام بزرگ قهرمان المپیک باعث تغییر رای شد که کاش نمی شد تا فاجعه مرحله بعد را نمی دیدیم.

اگرچه در برخی موارد مثل کشتی میرزازاد یا گرایی کشتی‌گیر ما در ثانیه‌های آخر بالا رفت اما حقیقت پشت این ماجرا که قهرمانان ما اصلاً به لحاظ روانی و جسمانی آماده این مسابقات نبودند، قابل چشم پوشی نیست.