به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، در ماه مبارک رمضان، هر روز با «راهنمای رمضان» همراه شما هستیم؛ این مجموعه با بیان احکام شرعی مربوط به ماه مبارک رمضان به همراه نظرات مراجع عظام تقدیم شما فرهیختگان می شود.

بنابر روایت خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمدتقی محمدی شیخ، حکم نحوه پرداخت کفاره عمدی و غیرعمدی:

در بحث کفاره روزه، تمایز مهمی بین کفاره افطار عمدی و غیرعمدی وجود دارد که باید به آن توجه داشت. این تفاوت‌ها در نحوه پرداخت و تعداد افراد مستحق دریافت کفاره نمود پیدا می‌کند.

در مورد کفاره افطار عمدی (جایی که فرد بدون عذر شرعی و به صورت عمدی روزه خود را باطل می‌کند)، باید شصت نفر فقیر را اطعام نماید.

در این نوع کفاره، عدد «شصت نفر» موضوعیت دارد و نمی‌توان به تعداد کمتری از افراد پرداخت کرد.

به عبارت دیگر، به هر فقیر فقط می‌توان یک مُد طعام (تقریباً ۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان) داد و نمی‌توان به یک نفر بیش از یک مُد پرداخت نمود. این محدودیت باید حتماً رعایت شود.

اما در مورد کفاره افطار غیرعمدی (مانند کفاره روزه برای بیمار، زن باردار یا زن شیرده که به دلیل عذر شرعی روزه نگرفته‌اند)، می‌توان تمام کفاره را به یک فقیر پرداخت کرد.

به عنوان مثال، اگر فردی سی روز از ماه رمضان را به دلیل بیماری روزه نگرفته، می‌تواند سی مُد طعام (حدود ۲۲.۵ کیلوگرم گندم) را به یک فقیر بدهد و این امر اشکالی ندارد.

نکته قابل توجه این است که اگر کسی در چند روز ماه رمضان عمداً روزه خود را افطار کرده و اکنون پشیمان شده و توبه کرده است، برای ادای تکلیف خود، باید برای هر روز شصت نفر را اطعام کند.

به عنوان مثال، اگر فردی سی روز را عمداً افطار کرده، باید سی بسته شصت‌تایی کفاره بدهد. در این حالت نیز، نمی‌تواند به یک نفر بیش از یک مُد از هر بسته شصت‌تایی پرداخت کند.

خلاصه آنکه در کفاره افطار عمدی روزه، اصل بر اطعام شصت نفر مختلف است و نمی‌توان به یک نفر دو مُد یا بیشتر پرداخت کرد، در حالی که در کفاره افطار غیرعمدی، چنین محدودیتی وجود ندارد.