سید محمد پولادگر با اشاره به عملکرد نمایندگان این رشته در المپیک توکیو گفت: المپیک آوردگاهی است که بهترین‌های دنیا در آن حضور داشته و هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست. در این دوره دیدیم که قهرمانان بزرگ در مقابل جوانان پرانگیزه تن به شکست دادند. تکواندوکاران ما نیز به دلایل مختلف نتوانستند شایستگی‌های خود را به نمایش بگذارند.
وی با اشاره به حمایت‌های صورت گرفته از تیم ملی، افزود: در یک سال و نیم گذشته با وجود شیوع ویروس کرونا و مشکلات عدیده مالی، فدراسیون با حمایت‌های کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش تمام ملزومات برگزاری اردوهای آماده‌سازی را فراهم و تلاش کرد این اردوها با کمترین مشکلی برگزار شود.
پولادگر گفت: دلم برای بچه‌هایم می‌سوزد. برای رسیدن و حضور در المپیک از جان مایه گذاشتند و سختی‌های بسیاری را تحمل کردند. آرمین هادی‌پور زمانی که دچار پارگی رباط زانو شد، تمام پزشکان متخصص هم نظر بودند که باید جراحی شود. بیش از یک سال تمرین کرد و درد زیادی کشید، چون سهمیه به نام آرمین بود و امکان جایگزینی شخص دیگری را نداشتیم. میرهاشم حسینی هم به دلیل اینکه برای حضور در مسابقات جهانی منچستر، انگلیس با یک ترفند کثیف غیرورزشی ویزای وی را صادر نکرد، مهمترین میدان برای کسب امتیاز و ارتقا رنکینگ را از دست داد و مسیر سخت‌تر و رقابت‌های فشرده‌تری را به منظور جبران امتیازات از دست رفته طی کرد.
رئیس فدراسیون تکواندو خاطرنشان کرد: ناهید کیانی هم به خاطر تصمیم کاملاً سیاسی و بی‌سابقه کمیته بین‌المللی المپیک در دادن سهمیه وایلد کارت به یک پناهنده ایرانی و تحمیل جدول ۱۷ نفره، در سخت‌ترین شرایط و موقعیت زندگیش قرار گرفت. متاسفانه علی‌رغم شایستگی، این قهرمانان نتوانست نتیجه‌ای که برای آن زحمت زیادی کشیده بودند را کسب کنند. کادرفنی هم که زحمات شبانه روزی زیادی کشیده بودند تا این بچه‌ها در شرایط آمادگی مطلوبی قرار بگیرند نتوانستند در این میدان ثمره تلاش خود را بگیرند.
پولادگر با بیان اینکه شادی مردم مهمترین انگیزه مسئولان و ورزشکاران برای حضور در مسابقات است، گفت: شرمنده مردم کشورم هستم و از آنها عذرخواهی می‌کنم که تکواندو برای اولین بار از میدان المپیک نتوانست نتیجه‌ای را کسب کرده و دل مردم را شاد کند.
